Αλλαγή πλεύσης ζητούν Ελβετοί επιστήμονες για τις πολιτικές δημόσιας υγείας

Η Προώθηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής είναι η ενέργεια που θα βελτιώσει το γενικό επίπεδο υγείας  και όχι η «στοχοποίηση» της φρουκτόζης ή της ζάχαρης, σύμφωνα με Ελβετούς επιστήμονες.

«Οι πολιτικές δημόσιας υγείας θα πρέπει να επικεντρωθούν στην προώθηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής που να περιλαμβάνει σωματική δραστηριότητα, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, και μια μέτρια πρόσληψη θερμίδων, αντί να «στοχοποιεί» την κατανάλωση φρουκτόζης στη διατροφή».

Αυτό είναι το συμπέρασμα από δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις ερευνητών του Πανεπιστημίου της Λωζάνης, στην Ελβετία, οι οποίες εξετάζουν την επιστημονική αλήθεια πίσω από τους ισχυρισμούς ότι η φρουκτόζη είναι τοξική.

Η ανάλυση των δύο ερευνών, που δημοσιεύεται στο site του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Πληροφόρησης Τροφίμων (European Food Information Council), αναφέρει ότι πρόσφατα, η φρουκτόζη ήρθε στο επίκεντρο της προσοχής σε μια συζήτηση σχετικά με τις πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις των σακχάρων στην υγεία.

Καταρχήν, η φρουκτόζη είναι ένα σάκχαρο που βρίσκεται φυσικά στα φρούτα και το μέλι. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της κατανάλωσης γλυκαντικών προέρχεται από τη σουκρόζη, τη γνωστή «επιτραπέζια ζάχαρη», ενώ υπάρχει και το σιρόπι γλυκόζης-φρουκτόζης, το γλυκαντικό σε υγρή μορφή που χρησιμοποιείται στην παρασκευή των τροφίμων και των ποτών.

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η φρουκτόζη ή η ζάχαρη μπορεί να μας ενθαρρύνουν να τρώμε περισσότερο επειδή είναι λιγότερο χορταστικές από άλλες θρεπτικές ουσίες, ενδεχομένως αυξάνοντας τον κίνδυνο παχυσαρκίας. Ωστόσο, η σημασία αυτού δεν έχει αποδειχθεί στην πράξη. Οι Ελβετοί συγγραφείς επισημαίνουν ότι το βάρος του σώματος εξαρτάται από την ισορροπία μεταξύ της ενέργειας που καταναλώνεται και δαπανάται. Είναι πιθανό, συνεπώς, ότι οποιαδήποτε επίδραση της φρουκτόζης στο σωματικό βάρος είναι το αποτέλεσμα της συνολικά αυξημένης  πρόσληψης ενέργειας που δεν έχει εξισορροπηθεί με αυξημένη φυσική δραστηριότητα.

Σύμφωνα με τους Ελβετούς ερευνητές, η ιδέα ότι η φρουκτόζη μπορεί να εμπλέκεται στην αυξημένη αποθήκευση λίπους στο ήπαρ βασίζεται κυρίως σε πειράματα με ζώα.

Σε ανθρώπινες μελέτες, θα έπρεπε η κατανάλωση φρουκτόζης να αντιστοιχεί στο 30% της ημερήσιας κατανάλωσης θερμίδων για να αυξηθεί η αποθήκευση λίπους στο ήπαρ, ενώ για χαμηλότερες προσλήψεις δεν υπήρξαν σημαντικές επιδράσεις. Οι ερευνητές επισήμαναν ότι δεν υπάρχουν σήμερα στοιχεία που να συνδέουν τις παθήσεις του ήπατος με την πρόσληψη φρουκτόζης ή  ζάχαρης.

Ο βαθμός που θα μπορούσε η υψηλή κατανάλωση φρουκτόζης να επηρεάσει τον μεταβολισμό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την φυσική δραστηριότητα κάθε ατόμου, επεσήμαναν οι Ελβετοί ερευνητές. Ακόμη, η υψηλή πρόσληψη φρουκτόζης φαίνεται ότι δεν έχει επιπτώσεις στην αύξηση των τριγλυκεριδίων σε άτομα που έχουν έντονη φυσική δραστηριότητα, ενώ στους αθλητές τα σάκχαρα μπορούν να αυξήσουν ακόμη και την απόδοση (εξασφαλίζοντας υψηλά αποθέματα γλυκογόνου στο ήπαρ).

Οι συγγραφείς τονίζουν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα σχετικά με τις φυσιολογικές επιδράσεις της φρουκτόζης. Και συνιστούν ότι πριν «χτυπήσει συναγερμός» για κάποιο τρόφιμο, οι δημόσιες πολιτικές για την υγεία θα πρέπει να επικεντρώνονται περισσότερο στην ενθάρρυνση υγιεινών τρόπων ζωής, που περιλαμβάνουν σωματική δραστηριότητα, πιο θρεπτική διατροφή και μέτρια πρόσληψη θερμίδων.

Η παγκόσμια μείωση της παιδικής θνησιμότητας δεν απαλοίφει τις υγειονομικές ανισότητες

Η UNICEF παρουσίασε στα πλαίσια της πρωτοβουλίας «Δέσμευση για την Παιδική Επιβίωση: Η Ανανέωση μιας Υπόσχεσης», νέα στοιχεία που δείχνουν μία πολύ μεγάλη επιτυχία στη μείωση της θνησιμότητας των παιδιών κάτω των 5 ετών για τα τελευταία 20 χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο. Η πρωτοβουλία για τη μείωση της παγκόσμιας παιδικής θνησιμότητας ξεκίνησε μετά τη συνάντηση υψηλού επιπέδου που έγινε τον Ιούνιο του 2012 από τις κυβερνήσεις της Αιθιοπίας, της Ινδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών σε συνεργασία με τη UNICEF.

Η εν λόγω πρωτοβουλία επονομάζεται «Πρόσκληση σε Δράση για την Παιδική Επιβίωση» και οι στόχοι της υποστηρίζονται ήδη από περισσότερες από 100 χώρες. Μέσω αυτής της προσπάθειας οι χώρες κινητοποιούνται και ευαισθητοποιούνται προς την επίτευξη του στόχου της μείωσης των θανάτων των παιδιών κάτω των 5 ετών σε όλες τις χώρες σε 20 ή και λιγότερους ανά 1.000 ζώντα νεογνά, μέχρι το 2035.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αμέτρητες προσπάθειες σε συνδυασμό με την τεχνολογική πρόοδο είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση των θανάτων των παιδιών κάτω των 5 ετών από σχεδόν 12 εκατομμύρια το 1990 σε 6,9 εκατ. το 2011.

Περίπου 14.000 λιγότερα παιδιά έχαναν τη ζωή τους κάθε ημέρα το 2011 σε σχέση με το 1990. Τα παγκόσμια ποσοστά της θνησιμότητας των παιδιών κάτω των 5 ετών έχουν μειωθεί κατά 41%, από 87 θανάτους ανά 1.000 ζώντα νεογνά το 1990 σε 51 ανά 1.000 το 2011. Ευρύτατα και εκτεταμένη τα οφέλη στη παιδική υγεία: Όλες οι περιοχές του κόσμου έχουν βιώσει αξιοσημείωτες μειώσεις στη θνησιμότητα των παιδιών κάτω των 5 ετών από το έτος 1990.

Η υποσαχάρια Αφρική, αν και υστερεί σε σχέση με τις άλλες περιοχές, έχει επίσης καταγράψει μία σημαντική μείωση της τάξης του 39% αναφορικά με τη θνησιμότητα των παιδιών κάτω των 5 ετών. Η παγκόσμια κοινότητα έχει επίσης κάνει σημαντικά βήματα στην αντιμετώπιση ορισμένων εκ των κυριότερων αιτιών θανάτου των παιδιών.

Οι θάνατοι από ιλαρά έχουν μειωθεί κάθετα και όσον αφορά την πολιομυελίτιδα παρότι ανθίσταται πεισματικά να εξαλειφθεί τα κρούσματά της έχουν πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Η γενική πρόοδος δεν εξαλείφει τις υγειονομικές ανισότητες: Ενώ οι τελευταίες δεκαετίες έχουν να επιδείξουν αξιόλογη προόδο και έχουν συντελέσει στο να σωθούν εκατομμύρια ζωές, σχεδόν 19.000 παιδιά κάτω των 5 ετών εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε μέρα, κυρίως από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν ή από τη φτώχεια. Ο τέταρτος Αναπτυξιακός Στόχος της Χιλιετίας, για μείωση κατά τα δύο τρίτα της παγκόσμιας θνησιμότητας κάτω 5 ετών μεταξύ 1990 και 2015, διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να χάσει την προθεσμία που πλησιάζει.

Ένα ανησυχητικό χάσμα έχει αναδειχθεί στα ποσοστά επιβίωσης των παιδιών μεταξύ διαφορετικών περιοχών του κόσμου αλλά και στο εσωτερικό των χωρών: Τα παιδιά έχουν διαφορετικές πιθανότητες επιβίωσης από τη μία χώρα στην άλλη αλλά και εντός των ίδιων των χωρών που ζουν. Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις ανάλογα με το πόσο εύπορες είναι οι οικογένειες, σε σχέση με το αν κατοικούν σε αστικές ή αγροτικές περιοχές, καθώς και με το μορφωτικό επίπεδο των μητέρων.

Οι πληθυσμοί που διαβιούν στην υποσαχάρια Αφρική και η Νότια Ασία, αλλά και οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κοινωνικά και οικονομικά μειονεκτική θέση (είτε είναι κοινωνικά περιθωριοποιημένοι είτε κοινωνικά αποκλεισμένοι) στο εσωτερικό των εκάστοτε χωρών, υστερούν σημαντικά στους δείκτες παιδικής θνησιμότητας. Κάθε δύο μήνες, οι ζωές περίπου 1,2 εκατομμυρίων παιδιών κάτω των 5 ετών θα μπορούσαν να σωθούν εάν τα εμβόλια, η επαρκής διατροφή και η βασική ιατρική και μητρική φροντίδα που παρέχεται στα περισσότερα παιδιά και μητέρες στις πλούσιες χώρες, ήταν διαθέσιμα και σε αυτά.

iatrognosi.gr

Ενισχύστε τα φυσικά ταλέντα του παιδιού σας μέσα απο το δημιουργικό παιχνίδι

Ένα κρίσιμo στοιχείο της πρώιμης παιδικής μάθησης του παιδιού σας και της ανάπτυξης του εγκεφάλου του είναι η συμμετοχή του σε δημιουργικό παιχνίδι.

Ενώ το παιχνίδι είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής του παιδιού σας, η συνολική ποιότητα του παιχνιδιού είναι ένα σημαντικό θέμα στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού. Το συνηθισμένο και κοινότυπο παιχνίδι δεν μπορεί πραγματικά να βοηθήσει το παιδί σας να αναπτύξει τον εγκέφαλο του. Είναι το ενεργητικό και δημιουργικό παιχνίδι που βοηθά το παιδί σας να αναπτύξει και να τονώσει τον εγκέφαλο του. Ένα παιχνίδι μπορεί να έχει μια εντελώς θετική αλλά και αρνητική επίδραση, ανάλογα με τη συγκεκριμένη κατάσταση. Αυτό που χρειάζεται είναι να βοηθήσετε και να ενθαρρύνετε το παιδί σας να αναπτύξει ένα δημιουργικό τύπο παιχνιδιού που θα μπορέσει να του δώσει μια σειρά απο χαρακτηριστικά και ερεθίσματα για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Το δημιουργικό παιχνίδι παρέχει στα παιδιά σας δια βίου οφέλη μέσα απο τη διασκέδαση, το γέλιο, τη συγκίνηση, την απόλαυση και μια ολοκληρωμένη διαδικασία εκμάθησης. Το δημιουργικό παιχνίδι μπορεί επίσης να βοηθήσει το παιδί σας να αναπτύξει,να εκλογικεύσει και να αφομοιώσει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

Κοινωνικές δεξιότητες:

Συχνά δημιουργικά παιχνίδια θα βοηθήσουν το παιδί σας να μάθει τα ευγενή  χαρακτηριστικά της ενσυναίσθησης, της συμπόνιας και την ικανότητα για οικειότητα. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι ένας άλλος παράγοντας που επίσης αναπτύσσεται μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι. Οι κοινωνικές δεξιότητες και η οξυδέρκεια είναι χαρακτηριστικά που αποκομίζονται κατά τη διαδικασία του δημιουργικού παιχνιδιού.

 Προσωπικές δυνάμεις:

Το παιδί σας έχει την έμφυτη ικανότητα να αναλάβει ευθύνη και προκλήσεις μέσα απο το παιχνίδι, ανακαλύπτοντας στη συνέχεια την προσωπική ηρεμία και καταξίωση. Το δημιουργικό παιχνίδι αναπτύσσει, επίσης, την προσαρμοστικότητα και την ευελιξία, που είναι αναγκαία για θετική και ενθαρρυντική συμπεριφορά.

 Μαθησιακή διαδικασία:

Η ανακάλυψη μέσα απο το παιχνίδι και η περιπέτεια είναι οι αναγνωρισμένες οδοί προς τη δημιουργική μάθηση. Το δημιουργικό παιχνίδι βοηθά το παιδί σας στην επίλυση προβλημάτων και στην αφομοίωση χαρακτηριστικών μέσα απο την φαντασία. Το παιχνίδι μπορεί να βοηθήσει στο να διεγείρει το παιδί την περιέργεια του, η οποία τελικά οδηγεί στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας.

 Επάφη και οικειότητα:

Το δημιουργικό παιχνίδι ενισχύει την αγάπη και βοηθά το παιδί σας να είναι ανοικτό προς τους άλλους. Γίνεται επίσης πολύ εύκολο για το παιδί σας να δημιουργήσει επαφές και ισχυρούς δεσμούς με άλλους ανθρώπους, ιδίως, με παιδιά στο σχολείο.

 Χαρά και ευτυχία:

Το δημιουργικό παιχνίδι είναι καθαρή διασκέδαση! Είναι μια στιγμή για να αγαπήσει το παιδί σας τη ζωή.

 Συμμετοχή:

Το δημιουργικό παιχνίδι βοηθά το παιδί σας να εστιάζει τη προσοχή του, να συγκεντρώνεται και να αφοσιώνεται που είναι σημαντικά στοιχεί για το μέλλον του.

 Σαφήνεια:

Με το παιχνίδι βελτιώνεται ο τρόπος σκέψης, αποκτάται διαυγής νους, και η ικανότητα για αντίληψη του αληθινού νοήματος της ζωής.

Αίσθηση και διαχείριση του χρόνου:

Με το δημιουργικό παιχνίδι το παιδί σας θα αναπτύξει σωστή  κατανόηση του χρόνου και θα το βοηθήσει να μάθει την πειθαρχία.

Αυτοπεποίθηση:

Η ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης και του θάρρους είναι πολύ σημαντική. Μέσα απο το δημιουργικό παιχνίδι το παιδί καταπιάνεται και επιτυγχάνει δύσκολες “εργασίες” και παράλληλα αποφεύγει να νιώσει πλήξη.

Πηγή:  Iatrognosi.gr

Η ψυχολογία των ονείρων

Τα όνειρα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι εικόνες που μας δημιουργούν οι σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας. Όνειρα έχουμε στη φάση εκείνη του ύπνου που ονομάζεται REM (Rapid Eye Movement).Υπάρχουν  διάφορες θεωρίες όσον αφορά την ερμηνεία των ονείρων, αλλά ο πραγματικός σκοπός τους είναι ακόμη άγνωστος.

Τα όνειρα είναι στενά συνδεδεμένα με την ανθρώπινη ψυχολογία.  Έρευνα έχει δείξει ότι κατά μέσο όρο ζωής, ο άνθρωπος ξοδεύει περίπου έξι χρόνια της ζωής του βλέποντας όνειρα στον ύπνο του, το οποίο είναι περίπου δύο ώρες κάθε βράδυ.

Η ψυχολογία αναφέρει σχετικά πως με τα όνειρα εκφράζουμε κρυμμένες επιθυμίες μας. Βλέπουμε όνειρα όταν οι σκέψεις μας και οι αναμνήσεις μας αναδιοργανώνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου. Στα περισσότερα όνειρα, συμβαίνει να είμαστε μάρτυρες των όσων διαδραματίζονται, μέσω οπτικής ή ακουστικής αντίληψης. Η έννοια των ονείρων μας εξαρτάται  από το πώς συνδέουμε τις εικόνες αυτές με την πραγματικότητα.
Ο Φρόιντ είχε τοποθετήσει την άποψη του στο ότι τα όνειρα είναι το μέσο έκφρασης του ατόμου  για τις ασυνείδητες επιθυμίες του. Είχε αναφέρει πως  τα κακά όνειρα επιτρέπουν στον εγκέφαλο να αποκτήσει τον έλεγχο των συναισθημάτων που προκύπτουν από  δυσάρεστες εμπειρίες. Ο Ελβετός ψυχίατρος Γιούνγκ, εισηγήθηκε ότι τα όνειρα αντισταθμίζουν τα μονόπλευρα συναισθήματα που γεννιούνται στη συνείδηση μας. Σύμφωνα με τον Φερέντζι, Ούγγρο ψυχαναλυτή, ένα όνειρο εκφράζει κάτι που δεν μπορεί να εκφραστεί εντελώς. Μερικές θεωρίες αναφέρουν ότι τα όνειρα αφορούν καταπιεσμένα συναισθήματα ενός ατόμου που φαντασιώνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου. Υπάρχουν και άλλες θεωρίες που υποδηλώνουν ότι τα όνειρα είναι μια παρενέργεια των ενεργειών καθαρισμού του εγκεφάλου.

Θεωρίες πιστεύουν πως τα όνειρα δίνουν ευκαιρία στο άτομο να οργανώσει τις σκέψεις του καθώς και ότι τα όνειρα συμπληρώνουν το «σχήμα» των συναισθηματικών προσδοκιών μας.

Σύμφωνα με τη θεωρία της συναισθηματικής επιλογής από τον Richard Coutts,  τα όνειρα είναι ένας τρόπος για να τροποποιηθεί το διανοητικό μοτίβο.  Η θεωρία της συναισθηματικής επιλογής αφορά την διαδικασία εκτέλεσης μιας σειράς ονείρων κατά τη διάρκεια του μη REM ύπνου. Ένα δεύτερο σύνολο ονείρων εκτελείται κατά τη διάρκεια του ύπνου REM με τη μορφή σεναρίων . Αυτή η διαδικασία καθορίζει ένα κατάλυμα στον εγκέφαλο, ως μια διαδικασία επανασχεδίασης νοητικών αναπαραστάσεων από τον εξωτερικό κόσμο, για να χωρέσει νέες εμπειρίες. Εάν τα καταλύματα που εκτελούνται κατά τη διάρκεια των προηγούμενων μη-REM ονείρων, μειώσουν τα αρνητικά συναισθήματα  του ατόμου, επιλέγονται ως μνήμη, αλλιώς εγκαταλείπονται. Έτσι η συναισθηματική επιλογή λέει ότι η ψυχολογία των ονείρων είναι συνήθως για την ενίσχυση των διανοητικών μοτίβων και για την αύξηση των  κοινωνικών ικανοτήτων του ατόμου.

Ποια είναι η όμως σημασία του περιεχομένου των ονείρων σας; Σύμφωνα με την ψυχολογία των ονείρων, τα στοιχεία των ονείρων  είναι στενά συνδεδεμένα με το περιβάλλον και τις εμπειρίες που εκτίθεται ο καθένας. Η παρουσία των χρωμάτων στα όνειρα είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης έκθεσης σε έγχρωμα (πολύ)μέσα. Αυτό προκύπτει από μια μελέτη που δείχνει ότι οι άνθρωποι της ασπρόμαυρης εποχής συνήθιζαν να έχουν ασπρόμαυρα όνειρα πιο συχνά από ό, τι χρωματιστά. Οι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι τα χρώματα που εμφανίζονται στα όνειρα μεταφέρουν τα συναισθήματα που αντιπροσωπεύονται από αυτά τα χρώματα. Μια κοινή διαπίστωση είναι ότι κάποιος που κοιμάται βλέπει το περιστατικό στο όνειρο ως θεατής. Παρατηρείται επίσης ότι ως επί το πλείστον, οι οπτικές και ακουστικές αισθήσεις αποτελούν  μέρος των ονείρων ενώ η αφή και η γεύση βιώνονται λιγότερο συχνά.

Ενώ λεξικά ονείρων και ονειροκρίτες ερμηνεύουν τα όνειρα και παρόλο που τα όνειρα μπορεί να λάβουν μέρος με διαφορετικούς τρόπους, η ψυχολογία των ονείρων πιστεύει ότι η σύνδεση μεταξύ των αντικειμένων που ονειρευόμαστε και η σημασία τους είναι υποκειμενική. Αυτό που υποδεικνύεται από ένα συγκεκριμένο όνειρο εξαρτάται από το πώς  και με τι συνδέει τα στοιχεία του ονείρου του ο κάθε άνθρωπος. Οι ψυχολόγοι προτείνουν πως θα πρέπει να καταγράψετε το όνειρό σας, να αναλύσετε κάθε στοιχείο του και να καταλάβετε πώς σχετίζεται με εσάς. Είναι σημαντικό να καταλάβετε τι σας συνδέει με το συγκεκριμένο πράγμα που ονειρευτήκατε. Η σκέψη ή ένα συναίσθημα που έχετε σε σχέση με ένα συγκεκριμένο χρώμα, ένα αντικείμενο ή ένα πρόσωπο στο όνειρο σας, είναι ένδειξη για να το ερμηνεύσετε.

Παρακάτω θα βρείτε απαντήσεις που σχετίζονται σε βασικές ερωτήσεις όσον αφορά τα όνειρα.

Ποιοι παράγοντες οδηγούν σε ευχάριστα και δυσάρεστα όνειρα;

Τα όνειρα που σχετίζονται με την κατάσταση του μυαλού σας. Είναι φυσικό να έχετε δυσάρεστα όνειρα όταν βιώνετε μια περίοδο με πολύ στρες ή έχετε άγχος. Τα αρνητικά όνειρα ως επί το πλείστον οφείλονται σε κακή κατάσταση του μυαλού. Σε αντίθεση με αυτό, μπορείτε να δείτε ευχάριστα όνειρα, όταν το μυαλό σας δεν βρίσκεται σε μια καταθλιπτική κατάσταση. Όταν αισθάνεστε καλά για τη ζωή, αυτό αντανακλά και στα όνειρά σας.

Ποια  είναι τα επαναλαμβανόμενα όνειρα;

Όνειρα που συμβαίνουν κατ ‘επανάληψη είναι τα επαναλαμβανόμενα όνειρα. Υπάρχουν κάποιες  συγκεκριμένες εικόνες ανθρώπων ή τόπων που συμβαίνει να εμφανίζονται συχνά στα όνειρα. Οι άνθρωποι με διαταραχή μετατραυματικού στρες έχουν επαναλαμβανόμενα όνειρα του τραυματικού γεγονότος. Αυτά τα όνειρα μπορούν να μεταφέρουν ένα μήνυμα για κάτι που δεν παρατηρούμε. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα  επαναλαμβανόμενα όνειρα είναι εκείνα που μπορεί να πέφτουμε από ένα ύψος (μπορεί να σημαίνει ότι νιώθουμε την έλλειψη υποστήριξης), να χάνουμε τις εξετάσεις (μπορεί να σημαίνει ότι στην πραγματικότητα φοβούμαστε τις εξετάσεις) και να είμαστε ανίκανοι να κινηθούμε(μπορεί να σημαίνει ότι στην πραγματική ζωή είμαστε σε μια κατάσταση που δεν είναι εύκολο να  βγούμε από αυτή ).

Τι είναι οι εφιάλτες;

Οι εφιάλτες είναι άσχημα όνειρα που δημιουργούν αισθήματα τρόμου ή θλίψης. Το πρόσωπο που έχει έναν εφιάλτη βλέπει φρικιαστικές εικόνες ή βιώνει καταστάσεις και εμπειρίες που προκαλούν φόβο ή δυσφορία στο όνειρό του. Οι νυχτερινοί τρόμοι δεν είναι το ίδιο με τους εφιάλτες. Τα παιδιά βιώνουν συχνά εφιάλτες που συμβαίνουν κατά τις πρώτες ώρες του ύπνου. Μετά από έναν εφιάλτη το πρόσωπο που το έχει δει έχει τα μάτια του ανοιχτά και με βλέμμα πανικού. Οι εφιάλτες είναι λιγότερο συχνοί στους ενήλικες.

Τι είναι το συνειδητό όνειρο;
Σε ένα συνειδητό όνειρο αυτός που το βιώνει έχει πλήρη επίγνωση του τι βλέπει .Στα όνειρα αυτά το άτομο μπορεί να ασκήσει κάποιον έλεγχο σχετικά με το περιεχόμενο του ονείρου και το ρόλο του σε αυτό. Ίσως μερικές μέρες να έχετε ξυπνήσει με ένα αίσθημα ότι είχατε ένα όνειρο, να μπορείτε να το αναπολήσετε πλήρως και να θυμάστε καθαρά  τι συνέβαινε σε αυτό. Ίσως να είχατε ένα συνειδητό όνειρο.

Ονειρεύονται οι τυφλοί άνθρωποι;
Ναι κάνουν όνειρα. Οι ακουστικές αισθήσεις είναι πιο συχνές στα όνειρά τους. Οι εικόνες απουσιάζουν ή είναι λιγότερο συχνές ή θολές. Εξαρτάται επίσης από το αν το πρόσωπο είναι τυφλό εκ γενετής  ή έχει χάσει την όραση του σε ένα ατύχημα ή από κάποια ασθένεια χρόνια αργότερα. Στην δεύτερη περίπτωση, οι τελευταίες τους αναμνήσεις/εικόνες αντανακλούν στα όνειρά τους.

Μπορεί τα όνειρα να προβλέψει το μέλλον; Μήπως κάθε όνειρο έχει κάτι να πει για το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον;
Ναι, τα όνειρα μπορούν να προβλέψουν το μέλλον, αλλά δεν είναι όλα τα όνειρα προγνωστικά. Τα περισσότερα όνειρα είναι αντανακλάσεις των σκέψεων μας  εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Αλλά υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν την ύπαρξη ονείρων που ονομάζονται προαισθητικά όνειρα. Οι θεωρητικοί λένε ότι η ικανότητα προαισθητικών ονείρων είναι σπάνια και την έχουν πολλοί λίγα άτομα.

Πηγή: http://www.buzzle.com/articles/psychology-of-dreams.html

Ιστορική αναδρομή της συμπεριφοριστικής προσέγγισης

 

Έως τον 19^ο αιώνα οι φιλόσοφοι και οι φυσιολόγοι είχαν υπό την εποπτεία τους κάθε τι που αφορούσε την  έρευνα γύρω από την ανθρώπινη ψυχή. To 1879 o καθηγητής Wilhelm Wundt διαχώρισε την ψυχολογία ως ξεχωριστό κλάδο  στο πανεπιστήμιο της Λειψίας ( Mc Leod, 2005 ). H αποξένωση των ανθρώπων από την μια, που είχε συντελεσθεί μετά τον 17^ο αιώνα και κατά την νεωτερική περίοδο όπου άνθησε η επιστήμη καθώς και η νεώτερη σκέψη, και η βιομηχανική επανάσταση από την άλλη που είχε συντελεσθεί εκείνο τον καιρό με τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας για τους περισσότερους, είχαν καταστήσει τους ανθρώπους ελεύθερους μεν αλλά συγχρόνως μοναχικούς ( Μπέγζος, 2005 ) και σαν αποτέλεσμα τις πληθώρες  ψυχικές διαταραχές.

Η ενδοσκόπηση ήταν μια τεχνική που χρησιμοποιήθηκε τότε για να αναπαρασταθεί και να μετρηθεί η συνειδητή εμπειρία του κάθε υποκείμενου. Γρήγορα όμως έγινε αντιληπτό πως οι νοητικές διεργασίες ήταν παραπάνω πολύπλοκες από ότι αρχικά είχε υποτεθεί, επίσης δεν ήταν δυνατή μια αντικειμενική έρευνα πάνω στα ευρήματα, όπως είχε επισημάνει ο Watson, μιας και αυτά ήταν αποκλειστικά υποκειμενικές κρίσεις ( Mc Leod, 2005 · Κωσταρίδου- Ευκλείδη, 1992 ). Ο Watson ( 1913 ), καθώς και ακαδημαϊκοί κύκλοι, θέλησαν να οικοδομηθεί μια επιστημονική μέθοδος για την μελέτη της συμπεριφοράς, σε αντίθεση με την ασαφή και αναπόδεικτη ψυχανάλυση, και εμπνεόμενος από την κλασσική εξαρτημένη αντίδραση του Pavlov, μακριά από τις ασυνείδητες διεργασίες που στηρίζεται η ψυχανάλυση, θεώρησε ότι όλα είναι αποτέλεσμα μάθησης και αν εξακριβώνονταν οι μηχανισμοί που είναι υπεύθυνοι για αυτήν θα μπορούσε μέσω της επαναμάθησης να αντικατασταθούν οι λάθος συμπεριφορές με υγιείς. Υπέθεσε δε πως τα παραπάνω ισχύουν για κάθε ανθρώπινο ον. Αυτός ο συμπεριφοριστικός άξονας ήταν που στηρίχθηκε η γνωσιακή- συμπεριφοριστική παρέμβαση γενικότερα. ( Mc Leod, 2005 · Mαλικιώση- Λοΐζου 2009 ). Το αρχικό αυτό μοντέλο, όπου μια αντίδραση ήταν αποτέλεσμα ενός ερεθίσματος πάνω στο υποκείμενο, ήταν σκληρά αιτιοκρατικό.

Ο συμπεριφορισμός του Watson επηρέασε πολλούς ερευνητές, και έτσι η συμπεριφοριστική προσέγγιση γνώρισε μεγάλη άνθηση τις επόμενες δεκαετίες βάζοντας κάπως στη πίσω γραμμή τους γνωστικιστές. Το μεγάλο του πλεονέκτημα ηταν η άμεση πειραματική του εξακρίβωση όπως και η δυνατότητα πειραματικών ερευνών. Τα ζώα ( π.χ ποντίκια) ήταν πολύ συχνά πειραματικά αντικείμενα και αν αυτό το γεγονός φαίνεται λίγο ιδιότροπο ας ληφθεί υπ όψη ότι πολύ ερευνητές διέμεναν σε αγροτικές περιοχές και είχαν πάντα ζώα τριγύρω τους ( Mc Leod, 2005 ). Το 1950 οι Dollard & Miller προσπάθησαν να συνδέσουν την ψυχαναλυτική θεωρία με τους μηχανισμούς μάθησης. Ο B.F. Skinner 1953 εμφάνισε την θεωρία της συντελεστικής μάθησης, το 1958 ο Wolpe εξέλιξε την κλασσική εξαρτημένη αντίδραση διατυπώνοντας την συστηματική απευαισθητοποίηση και το 1969 ο Bandura προώθησε την σημασιολογία της μιμητικής μάθησης ( Μαλικιώση- Λοΐζου 2009 ).

Κατά την δεκαετία του 70 έγινε αντιληπτό ότι δεν μπορούσε να ερμηνευτεί η κάθε συμπεριφορά με τελείως γραμμικό τρόπο ( αντίδραση μέσω ερεθίσματος που λαμβάνει το υποκείμενο ) και έτσι οι νοητικές διεργασίες μπήκαν και παλι στο προσκήνιο ( Mc Leod, 2005 ). Κατά τα προηγούμενα 30 τουλάχιστον χρόνια οι Piagget, Tolman, Bartlett και άλλοι εξέδωσαν μελέτες όσο αφορά τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αναπαριστούν γεγονότα ανακαλώντας τα από την μακροπρόθεσμη μνήμη ( Mc Leod, 2005 ).O Α.Ellis ( 1958 )  με την Λογικόθυμική θεραπεία και ο Βeck ( 1976 ) με την Γνωσιακή θεραπεία, σαν κυριότερες ολοκληρωμένες γνωστικές θεωρίες (Μπουλουγούρης, 1998 ) έδωσαν την τελική ώθηση ώστε, αρχικά να αναγνωρισθεί σαν ξεχωριστός κλάδος της ψυχολογίας, και από την άλλη να συμπεριληφθούν στα συμπεριφοριστικά μοντέλα. Στη ερμηνεία της συμπεριφοράς του Kanfer όπως αναφέρεται και αναπαραστάται από την Καλαντζή- Αζίζη δείχνει την σημασιολογία των γνωστικών διεργασιών στην διαμόρφωση της συμπεριφοράς ( Μπουλουγούρης, 1998 ).

Σήμερα με την ανάπτυξη των νευροεπιστημών, της επιγενετικής, και με την παραδοχή της κοινωνικότητας του εγκέφαλου γίνεται σαφής η πολυπλοκότητα της ερμηνείας της συμπεριφοράς. Κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα μιας σύνθετης αλληλεπίδρασης του ερεθίσματος, τόσο με τις πτυχές της προσωπικότητας του υποκείμενου που απευθύνεται όσο και με τον άμεσο και έμμεσο περίγυρο του στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που λαμβάνει χώρα. Όσο αφορά ειδικότερα τον «κοινωνικό εγκέφαλο» και την συνδεσιμότητα των διάφορων εγκεφαλικών ζωνών μεταξύ τους αλλά και με τις αντίστοιχες άλλων προσώπων, μέσω της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας οι επιστήμονες μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τις περιοχές του εγκέφαλου που ενεργοποιούνται κυρίως κατά την αντίληψη κάποιου ερεθίσματος. Δεν είναι όμως οι νευρωνικές περιοχές αποκομμένες και απομονωμένες από τις υπόλοιπες, λειτουργούν συστημικά, ακόμα και οι μακρινότερες περιοχές εναρμονίζονται για να συμμετάσχουν και αυτές στην διαδικασία ( Goleman, 2006 ).

Ιωάννης Φίλης

Τι σημαίνει (τελικά) υγεία για εσάς;

Πρώτον, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όσους ψήφισαν και εξέφρασαν την άποψή τους, αν και βεβαίως αυτό το mini δημοψήφισμα δεν εγείρει προσδοκίες επιστημονικής εγκυρότητας..

Παρόλα αυτά υπήρχε μία μικρή παγίδα στο συγκεκριμένο poll. Η έννοια της ποιότητας ζωής είναι μία ολιστική έννοια-ομπρέλα η οποία περιλαμβάνει και τις 6 πιθανές απαντήσεις.

Η έννοια της λειτουργικότητας στους κοινωνικούς ρόλους παραπέμπει ευθέως στην λειτουργιστική έννοια της υγείας του Talcott Parsons, ενώ η απουσία χρόνιας πάθησης παραπέμπει στον αρνητικό ορισμό περί υγείας.

Ας μην πολυλογούμε, όμως, άλλο: Τα αποτελέσματα είναι τα εξής:

Ευχαριστούμε όσους στηρίζουν το blog και όσους ενδιαφέρθηκαν για το συγκεκριμένο poll

Τι σημαίνει υγεία για εσάς;

Απάντηση	Ψήφοι	Percent
Να έχω σωματικές και πνευματικές αντοχές	27	43%
Να έχω καλή ποιότητα ζωής	12	19%
Να έχω ψυχική ευεξία	11	17%
Να μπορώ να είμαι λειτουργικός/ή στους κοινωνικούς μου ρόλους	7	11%
Να μην πάσχω από κάποια χρόνια πάθηση	6	10%
Να είμαι σε φόρμα	0	0%

Η μοναχικότητα το νέο ζήτημα για τη δημόσια υγεία

Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι άνθρωποι αποζητούν την απομόνωση, αλλά ελάχιστοι επιλέγουν να είναι μοναχικοί.

Η μοναχικότητα δεν κάνει απλώς τους ανθρώπους δυστυχισμένους, αλλά νέα έρευνα δείχνει ότι η μοναξιά έχει αρνητική επίδραση και στα επίπεδα  θνησιμότητας.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα η μοναχικότητα σχετίζεται με τη κακή ψυχική υγεία, αλλά και πιο ανέλπιστα, με παθήσεις όπως της καρδιάς, την υπέρταση και την άνοια…

Δημοσίευμα του BBC  αναφέρει ότι η μοναχικότητα αποτελεί ένα ζήτημα δημόσιας υγείας το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως στη Βρετανία.

Σε αυτή τη προειδοποίηση προέβη η Laura Ferguson, η οποία είναι διευθύντρια της Εκστρατείας για το Τέλος της Μοναχικότητας (Campaign to End Loneliness), που αποτελεί ουσιαστικά έναν συνασπισμό οργανώσεων που εργάζονται για να καταπολεμήσουν το πρόβλημα της μοναχικότητας.

«Υπάρχουν έντονες συνδέσεις με τον πρώιμο θάνατο. Ο παράγοντας κινδύνου είναι παρόμοιος με το κάπνισμα και χειρότερος από την παχυσαρκία. Η μοναχικότητα αποτελεί τη διαφορά μεταξύ της επιθυμητής επαφής μας με τους ανθρώπους και την πραγματική επαφή που έχουμε με τους ανθρώπους…” Με την προοπτική της αύξησης της γήρανσης του πληθυσμού στα επόμενα χρόνια, είναι αναπόφευκτο ότι η μοναχικότητα θα αποτελέσει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα για τη δημόσια υγεία…

Ο David McCullough, ο οποίος είναι ο επικεφαλής και διευθύνων σύμβουλος της Βασιλικής Εθελοντικής Κοινότητας Γυναικών (WRVS) και η οποία αποτελείται από 40.000 εθελοντές που φροντίζουν τους ηλικιωμένους ανθρώπους σε ολόκληρη την επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου, αναφέρει ότι το φαινόμενο της μοναχικότητας είναι πολύ εκτεταμένο.
«Έχουμε να κάνουμε με έναν ευάλωτο, ηλικιωμένο πληθυσμό που υποφέρει από αναπηρία και απώλεια κινητικότητας»

Έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δείξει επανηλειμμένα ότι το 10% των ηλικιωμένων ανθρώπων αισθάνεται πάντα μοναξιά ή αισθάνεται πάντα μεγάλη μοναξιά..

Πρόσφατες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι ο αριθμός των ατόμων άνω των 65 ετών που είναι συχνά ή πάντα μόνοι τους υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο μόνο για τη Βρετανία..

Η Εκστρατεία για το Τέλος της Μοναχικότητας αναφέρει ότι περίπου οι μισοί από όλους τους ηλικιωμένους ανθρώπους στη Βρετανία, περίπου 5 εκατομμύρια, αναφέρουν ότι η τηλεόραση είναι η κύρια τους συντροφιά….

Πλέον, πρέπει να γίνει σαφές ότι η ευρύτητα του δικτύου των υποστηρικτικών κοινωνικών σχέσεων, αλλά και η αγάπη και η συντροφικότητα αποτελούν πάρα πολύ σημαντικούς παράγοντες προσδιορισμού του επιπέδου υγείας…

pentapostagma.gr

Εγκυμοσύνη: Γενικές διατροφικές πληροφορίες

Η σωστή διατροφή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι σημαντική και για εσάς αλλά και για το μωρό σας.

Προσπαθήστε να αυξήσετε την κατανάλωση θρεπτικών συστατικών, βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων όπως σίδηρο και φολλικό οξύ. Αποφύγετε τα έτοιμα φαγητά διότι συνήθως είναι χαμηλά σε θρεπτικά στοιχεία.

Ένα μεγάλο ποσοστό εγκύων γυναικών δεν χρειάζεται πρόσθετες θερμίδες τους έξι πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης τους όμως χρειάζεται περίπου 200 επιπλέον θερμίδες ανά ημέρα τους τελευταίους τρεις μήνες.

Συνήθως η όρεξη σας είναι ένας καλός οδηγός για την ποσότητα φαγητού που χρειάζεται να καταναλώσετε παρόλο που αυτή μπορεί να μεταβάλλεται σταδιακά ανάλογα με την περίοδο που μπορεί να διανύετε.  Στις πρώτες εβδομάδες της κύησης η όρεξη σας μπορεί να μειωθεί αισθητά λαμβάνοντας υπόψη μας πιθανές ναυτίες. Στα μέσα περίπου της εγκυμοσύνης η αίσθηση της όρεξης μπορεί να παραμείνει στα πλαίσια που ήταν πριν μείνετε έγκυος ή ελάχιστα αυξημένη, ωστόσο τους τελευταίους μήνες ενδέχεται να αυξηθεί. Εάν πάσχετε από δυσπεψία ή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, τα μικρά και  συχνά γεύματα ενδείκνυνται. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τις αλλαγές στην όρεξη σας εφόσον ακολουθείτε μια σωστή διατροφή και φυσικά εφόσον ο γιατρός σας ελέγχει το βάρος σας.

Η Food Standards Agency (ένα ανεξάρτητο τμήμα της Βρετανικής Κυβέρνησης για της προάσπιση της δημόσιας υγείας και τα συμφέροντα των καταναλωτών όσον αφορά το φαγητό) αναφέρει πως θα πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωση ξιφία από έγκυες γυναίκες καθώς και από παιδιά κάτω των 16 ετών λόγω της περιεκτικότητας σε υψηλά επίπεδα υδραργύρου. Ακόμη, προτείνει χαμηλή κατανάλωση τόνου  στις έγκυες, στις γυναίκες που θηλάζουν αλλά και σε όσες σκοπεύουν να μείνουν έγκυες. Συγκεκριμένα, η κατανάλωση θα πρέπει να είναι λιγότερη από τέσσερις κονσέρβες τόνου ή δύο φρέσκα φιλέτα τόνου την εβδομάδα.

Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες χρειάζονται ένα συμπλήρωμα διατροφής, πάντα σε συνεννόηση με τον γιατρό τους. Το φολλικό οξύ είναι ένα από τα σημαντικότερα συμπληρώματα που συνιστάται στους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης αλλά ακόμη και πριν τη σύλληψη.

Πηγή: http://www.babybaby.gr/

Το χάπι της επόμενης μέρας

Το «χάπι της επόμενης μέρας» όπως συνηθίζεται να αναφέρεται αποτελεί την νούμερο ένα μέθοδο προστασίας απέναντι σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη όταν αυτή υπάρχει πιθανότητα να προκύψει από κάποιο ατύχημα ή λάθος κατά τη διάρκεια του σεξ.

Παρόλα αυτά οι γυναίκες και κυρίως οι έφηβες το συγχέουν ως ένα τρόπο αντισύλληψης. Το χάπι δεν πρέπει να λαμβάνεται τακτικά καθώς συχνά επιφέρει αλλαγή στον κύκλο και αυτό είναι πιθανόν να αυξήσει τον κίνδυνο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης στους επόμενους μήνες αφού ο κύκλος συνήθως χρειάζεται 1-2 μήνες για να επανέλθει.

Παρά το γεγονός ότι δεν προκαλεί σοβαρές βλάβες στον οργανισμό, καλό είναι  το χάπι να λαμβάνεται ύστερα από συνεννόηση με τον γυναικολόγο για να αποφεύγεται η άσκοπη χρήση του.

Σημαντικό ρόλο παίζει η ημέρα του κύκλου της γυναίκας όταν συμβεί κάποιο ατύχημα αλλά και από τη διάρκεια και τη σταθερότητα του. Ένα ζευγάρι πρέπει να επιλέγει πάντα ένα σωστό τρόπο αντισύλληψης και να καταφεύγει στο χάπι της επείγουσας αντισύλληψης μόνο όταν υπάρχει πραγματικός λόγος και ανάγκη.

Πηγή: http://www.παιδογυναικολογοσ.gr

26 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγύης αναφέρει στατιστικά στοιχεία σύμφωνα με την Πανελλήνια έρευνα που διεξήχθει το 2004, όσον αφορά τη χρήση παράνομων ουσιών στον πλυθισμό ηλικίας απο 12-64 ετών:

• Ένα στα 12 άτομα (8,6%) ηλικίας 12-64 ετών αναφέρει χρήση κάποιας παράνομης ουσίας έστω και μία φορά στη ζωή (κυρίως κάνναβη). Το 3,8% δοκίμασαν κάποια παράνομη ουσία 1-2 φορές, ενώ το 4,8% επανέλαβαν τη χρήση τουλάχιστον 3 φορές.
• Τα υψηλότερα ποσοστά χρήσης καταγράφονται: στους άνδρες (13,3%, έναντι 3,9% των γυναικών), στις ηλικιακές ομάδες 25-34 (12,5%) και 18-24 (12%) και 35-44 ετών (12%), στα άτομα με υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο (14,6% έναντι 10,2% και 5,4% για τα άτομα μέσου και χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου, αντίστοιχα) και στην Αθήνα (12,4%, έναντι 7,9% και
7,3% της Θεσσαλονίκης και των λοιπών αστικών περιοχών, αντίστοιχα).
• Μεταξύ 1984 και 2004 διπλασιάστηκε ο αριθμός των ατόμων που ανέφεραν χρήση παράνομων ουσιών έστω και μία φορά σε όλη τη ζωή, από 4% στο 8,6%. Τα υψηλότερα ποσοστά στη διάρκεια της εικοσαετίας καταγράφηκαν, ωστόσο, το 1998 οπότε το ποσοστό της επικράτησης της χρήσης ανήλθε στο 12,2%.

Η χρήση ναρκωτικών ουσιών στον σχολικό πλυθισμό ηλικίας απο 13-18 ετών, παρουσιάζεται μέσα απο την πανελλήνια έρευνα που διεξήχθει το 2007, με δείγμα 10.000 μαθητές:

Ένας στους 8 μαθητές ηλικίας 13-18 ετών (12%) αναφέρει χρήση οποιασδήποτε παράνομης ουσίας έστω και μία φορά σε όλη του τη ζωή. Από αυτούς, πάνω από τους μισούς (7,6%) επανέλαβαν τη χρήση για τουλάχιστον 3 φορές σε όλη τους τη ζωή.
• Με εξαίρεση την παράνομη χρήση ηρεμιστικών ή υπνωτικών, για την οποία τα ποσοστά μεταξύ των δύο φύλων είναι παρόμοια, σχεδόν τριπλάσιο ποσοστό αγοριών (18,1%) από ό,τι κοριτσιών (6,5%) αναφέρει χρήση κάποιας παράνομης ουσίας. Ανάλογη είναι η διαφορά στα δύο φύλα και για τη συχνότερη χρήση ουσιών (τουλάχιστον 3 φορές σε όλη τη ζωή, 11,9% και 3,8% για τα αγόρια και τα κορίτσια, αντίστοιχα).
• Μεταξύ 1984 και 2007 έχει αυξηθεί το ποσοστό των μαθητών που έχουν κάνει χρήση ναρκωτικών. Ιδιαίτερα στα αγόρια, το ποσοστό έχει διπλασιαστεί, ενώ το αντίστοιχο των κοριτσιών δεν καταγράφει αξιοσημείωτη μεταβολή. Σημαντική αύξηση της χρήσης καταγράφηκε στα τέλη της δεκαετίας του `90, ωστόσο ακολούθως ανακόπτεται μέχρι το 2003.
Από το 2003 ως το 2007 αύξηση καταγράφεται μόνο στα αγόρια.
• Με την ηλικία αυξάνεται σημαντικά το ποσοστό των μαθητών που έχουν δοκιμάσει ή και επαναλάβει τη χρήση. Στην ηλικία των 17-18 ετών, ένα στα 4 αγόρια (24,5%) έχει τουλάχιστον δοκιμάσει κάποια παράνομη ουσία και ένα στα 6 (17%) έχει επαναλάβει τη χρήση.
• Η χρήση παράνομων ουσιών είναι υψηλότερη στη Αθήνα σε σύγκριση με άλλες περιοχές της χώρας.
• Η κάνναβη αποτελεί την πλέον διαδεδομένη παράνομη ουσία. Μάλιστα το ποσοστό επικράτησης της χρήσης της σχεδόν τριπλασιάστηκε κατά την 25ετία 1984-2007, από 3,9% σε 9,8%. Τα ποσοστά επικράτησης των άλλων παράνομων ουσιών ήταν το 2007: έκσταση 2,7%, αμφεταμίνες 2,7%, LSD ή άλλα παραισθησιογόνα 2,4%, κοκαΐνη 2,2%, κρακ 1,9%, ηρωίνη 1,3%.
• Τα ποσοστά επικράτησης της χρήσης ουσιών οι οποίες, αφενός μεν βρίσκονται νόμιμα στο εμπόριο, αφετέρου δε η χρήση τους είναι παράνομη, είχαν το 2007 ως εξής: εισπνεόμενες ουσίες (π.χ. κόλλα, βενζίνη κτλ.) 9,9%, ηρεμιστικά ή υπνωτικά χωρίς τη σύσταση γιατρού 5%, φάρμακα σε συνδυασμό με κάποιο αλκοολούχο ποτό 3,3%, αναβολικά χωρίς τη σύσταση γιατρού 2,8%.

Επισκεφτείται τη σελίδα του Υπουργείου για πληροφορίες σχετικά με χρήσιμους συνδέσμους:

• Επίσημοι φορείς για τα Ναρκωτικά & Θεραπευτικά προγράμματα
• Κέντρα Πρόληψης
• Ευρωπαικοί και Διεθνής Οργανισμοί/Προγράμματα

 

Πηγή: http://www.yyka.gov.gr/articles/news/1297-pagkosmia-hmera-kata-twn-narkwtikwn

Το μοντέλο ευημερίας η νέα θετική παράμετρος της ψυχικής υγείας

 

Η παραδοσιακή και αρνητική οριοθέτηση της έννοιας της ψυχικής υγείας ταυτίζεται με την ψυχική ασθένεια και με αυτό το μέσο εννοιολόγησης αφορά μόνο τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας – το συγκεκριμένο μοντέλο καλείται συνοπτικά το μοντέλο της παθογένειας.

Πλέον, έχουν αναπτυχθεί πιο ευρέα και θετικά μοντέλα για την ψυχική υγείας, που καλούνται συνοπτικά ως μοντέλα ευημερίας.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αποτελέσει τον κύριο προωθητή της εστίασης στην θετική υγεία παρά στην ασθένεια και μέσω της Χάρτας της Ottawa τέθηκαν οι βάσεις της θετικής προαγωγής της υγείας, και υποδείχτηκε ότι η υγεία είναι μία θετική έννοια, η οποία αποτελείται από κοινωνικούς και προσωπικούς πόρους καθώς και από φυσικές ικανότητες.

Η προσέγγιση του μοντέλου της ευημερίας στην ψυχική υγείας εκλαμβάνει την προαγωγή της ψυχικής, συναισθηματικής και κοινωνικής υγείας ως καλύτερο μέσο από την ίδια την θεραπεία ή ακόμη και την πρόληψη αυτού που ονομάζεται ως ψυχική ασθένεια.

Το μοντέλο της ευημερίας ασχολείται με την προώθηση των θετικών στοιχείων του ατόμου κατά τα στάδια δημιουργίας πλαισίων δράσης και εργασίας για την ψυχική υγεία.

Η θετική συνιστώσα του μοντέλου ευημερίας (salutogenic model ή wellness model) δίνει ιδιαίτερο βάρος στα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας του ατόμου, αποφεύγοντας την κατηγοριοποίηση και στιγματισμό κάποιου ως ψυχικά ασθενή.

Νέοι ορισμοί για την ψυχική υγεία αναφέρουν μία πλοιάδα προσωπικών, διαπροσωπικών-κοινωνικών και λειτουργικών χαρακτηριστικών και συναισθηματικών χαρακτηριστικών όχι ως κοινωνικά πρότυπα και κανονιστικότητες αλλά ως στοιχεία που πρέπει να προάγουν και να προωθούν οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας και τα ίδια τα άτομα, ώστε να επιτυγχάνουν μία αρμονική εσωτερική ισορροπία και όχι απλώς να μην νοσούν ψυχικά (μοντέλο παθογένειας).

 

Ορισμός Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας

Σεξουαλική Υγεία

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο όρος σεξουαλική υγεία αναφέρεται στην σεξουαλική κατάσταση του ατόμου η οποία συνθέτεται από σωματικές, συναισθηματικές, πνευματικές και κοινωνικές παραμέτρους.

Η σεξουαλική υγεία δεν αφορά μόνο τη σωστή λειτουργία ή υγεία του ατόμου (απουσία νόσου), αλλά και ασφαλείς σεξουαλικές σχέσεις και εμπειρίες.

Αναπαραγωγική Υγεία

Όλα τα ζητήματα σχετικά με το αναπαραγωγικό σύστημα και τις λειτουργίες του, αφορούν την αναπαραγωγική υγεία.  Όπως και στην σεξουαλική υγεία έτσι και στην αναπαραγωγική υγεία ο ορισμός της περιλαμβάνει την πλήρη σωματική, νοητική και κοινωνική κατάσταση του ατόμου. Ο ΠΟΥ αναφέρει πως οι άνθρωποι με ασφαλή και ικανοποιητική σεξουαλικά ζωή έχουν την ικανότητα να αναπαραχθούν και να αποφασίσουν πότε και πόσο συχνά θα συμβεί αυτό.

Η σεξουαλική υγεία και η αναπαραγωγική υγεία αποτελούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και συνάμα ο κάθε άνθρωπος δικαιούται σωστή ενημέρωση και ασφαλή πρόσβαση σε οικονομικά και κοινωνικά αποδεκτές υπηρεσίες υγείας.

Πηγή: http://iatrognosi.gr/ViewArticle.aspx?trid=8&tid=53